Royal Albatros

13 maart 2019 - Dunedin, Nieuw-Zeeland

Een liedje van verlangen is het lied van Fleedwood Mac “Albatros”. Ik zing het de laatste tijd vaak in mijn hoofd. Het komt door de Albatrossen waar ik helemaal verliefd op ben geworden. Het zijn hele mooie vogels en ze vliegen, nee zweven zo fantastisch op de wind. Een enkele keer gebruiken ze hun vleugels om bij te sturen. In Dunedin zit een kolonie die ieder jaar daar komt broeden. In september komen ze aan, zoeken hun vaste partner weer op en starten het voortplanten. Ze leggen in oktober de eieren die komen uit eind november en daarna worden de jongen gevoed door beide ouders. Dat betekent ook dat de jongen veel alleen op het nest zitten. Dit gaat door tot eind maart. Daarna beginnen de jongen met fladderen, leren starten op de wind. Ze laten zich meevoeren met de winden. Ze schijnen dit van nature meegekregen te hebben want hun ouders leren het ze niet. Als ze volgroeid zijn maken ze de oversteek naar het westen, Zuid Amerika, alleen. Daar vissen ze veel en sterken ze aan. Ze vliegen door naar South Georgia, waar het grootste deel van hen gaat broeden. Anderen keren in september via de andere zijde van het zuidelijk halfrond weer terug naar de broedplaats in Dunedin. Dat doen ze 4 jaar zonder dat ze zelf gaan broeden. Deze jaren zijn ze puber en adolescent en leren ze alle communicatie die nodig is om volwassen te worden. Je ziet ze ook met meerderen op een plek staan te kwetteren en te gesticuleren, net als hangjongeren. Als ze te dicht bij een nest komen worden ze door de volwassene weggestuurd. Na vier jaar hangen komen ze, na weer eerst de hele wereld rond te hebben gevlogen, terug naar de thuishaven om een partner voor het leven te zoeken en nakomelingen te krijgen. Eén per nest, dat is heel kwetsbaar. De Albatros eet veel inktvis die dood gaat na het eieren leggen en boven komen drijven. Hij is het grootste deel van zijn leven op zee, 90% van de tijd, alleen. Toch zijn het sociale vogels. De grootste bedreiging voor de Albatros is de visserij, de netten die in zee hangen met blinkertjes die op vis lijken. Tegenwoordig moeten de netten lager hangen zodat de Albatros er niet meer in verstrikt kan raken. Daarnaast heeft veranderde klimaat invloed op de broedgebieden. Als het er te warm wordt sterven de kuikens al in het ei.

Tijdens de overtocht van het Zuidereiland naar het Noordereiland heb ik een paar Albatrossen gespot. Een vloog een hele tijd met het schip mee en die heb ik langdurig gefilmd. Ik probeer er het lied van Fleedwood Mac onder te zetten, als dat niet lukt moet je het zelf maar meezingen. Ik vind het in ieder geval een goede combinatie. De Albatros, hij blijft mij verblijden.

Foto’s

7 Reacties

  1. Tiny:
    13 maart 2019
    Ha die Wilo, wat een mooi verhaal, heb het altijd mooie vogels gevonden maar me er niet in verdiept , mooi om te lezen hoe de albatros voortleeft , zit momenteel in Nieuwegein waar Jos de operatie ondergaat, dus een mooie afleiding je verhaal. Geniet ervan! Tot over enkele weken in de gloucesterstraat ! Lieve groet Tiny
  2. Lidia Hunter:
    13 maart 2019
    Hi Wilo - you must have been to the tip of the Otago Peninsula out of Dunedin - we were there in November but the albatros' had not yet hatched but plenty of other seabirds to observe. Very beautiful and wild.. You will have lots of stories when you are here :)
  3. Ria:
    13 maart 2019
    Weer prachtig om te lezen Wilo, wat kan je mooi schrijven.
    Het filmpje van de Albatros mis ik alleen nog. Komt dat nog?
    En.... weer prachtige foto's.
    Veel plezier nog.
  4. Hennie:
    13 maart 2019
    Ha Wilo, wat mooi om zo via jouw ogen, camera en pen de albatros een beetje te leren kennen. Prachtig verhaal en foto's!
    De muziek die je noemt past inderdaad perfect bij het zweef-vliegen van de vogels en wekt vliegverlangen...
    Nu weer terug naar jullie stek op het Noordereiland? Nog fijne dagen daar! Hennie
  5. Desiree Jacobs:
    15 maart 2019
    Leuk verhaal over de Albatros, leuk ook die vergelijking met de menselijke puberteit. Toevallig (of niet) was er vorige week een aflevering van "Floortje naar het einde van de wereld", die naar South Georgia ging, waar ze vooral veel pinguins en zeerobben lieten zien maar ook Albatrossen dus. Jullie waren dus ook een soort van op het einde van de wereld. Sommige foto's lijken erg op de Noorse fjorden. Weet je toevallig wat de afstand van dat punt tot de Zuidpool is? Geniet nog maar goed van de laatste weken daar down-under, hier is het toch nog pokkenweer. Groetjes,
  6. Janine Blok:
    15 maart 2019
    Wat een prachtig verhaal. Intrigerende vogels. Kan mij voorstellen dat deze vogels boeien. Het gaat nu hard opschieten. Maak er nog een mooie tijd van. Groeten
  7. Tjitske Baartmans:
    17 maart 2019
    Alweer zo'n mooi verhaal Wilo! De muziek van Albatros krijgt hierdoor weer een andere lading. Fijn dat je dit alles wilt delen met ons, zo reizen wij toch een beetje met je mee.
    Heb het goed, liefs van Tjitske en weer tot volgende berichten