Rural
12 april 2019 - Coroglen, Nieuw-Zeeland
Eindelijk weet ik het, wat rural is, a way of living. No hurry, laid back, healthy op een andere manier. Je hebt er minder luxe voor nodig. Easy going zoals met pensioen. Het is niet alleen landelijk. Wel harde werkers, geen stilzitters. Velen lopen op blote voeten, ook op straat en in de winkel. In het begin is dat wel wennen, beetje armoedig. Er zijn hier geen gevaarlijke dieren dus je hoeft niet bang te zijn dat je gebeten wordt. En je voelt veel beter waar je op loopt. Je leeft veel meer met de natuur, met de kippen op stok en opstaan. Die bedtijden zijn niets voor mij maar ik pas me al aardig aan. Hoewel ik op dit moment weer probeer naar Nederland toe te groeien.
Rural is wonen in een landelijke omgeving met zo weinig mogelijk luxe en zo’n klein mogelijke Co2 voetstap. Je leeft van regenwater het lekkerste water ooit, ok je hebt er een pomp voor nodig maar die kan ook op zonne-energie. Mensen gebruiken hier wasbare luiers. Je hebt een ecotoilet, oftewel een poepdoos waarbij zo weinig mogelijk wc papier wordt gebruikt en waar je beter niet in plast. Je hebt last van muizen en ratten aan het eind van de zomer, ook in mijn slaapkamer, en je hoort de hele dag door allerlei soorten vogels, krekels, uilen en ‘s nachts kiwi’s.
De sterrenhemel is onweerstaanbaar helder en mooi. Het Zuiderkruis hier downunder vind ik minder duidelijk te zien dan onze Grote Beer. Wel is Mars heel goed te zien.
De hygiene is hier ook anders, mensen wassen minder vaak hun handen en toch zie ik weinig infecties, ik heb ze zelf ook nog niet gehad, terwijl ik er nogal gevoelig voor ben.
Je woont veel verder weg van de voorzieningen. Je trekt meer tijd uit om te vervoeren, de wegen zijn, op een enkele na, tweebaans wegen waar je max 100 k/u mag rijden en waar het niet druk is. Er zij zoveel bochten dat je zelden de 100 haalt en niet in kan halen. Dat maakt dat je rustiger achter het stuur zit, opwinden heeft geen zin.
Op de fiets boodschappen doen is 25 km enkele reis, waarvan 4,5 km onverhard en een pontje. Met de elektrische fiets is dat een uur. Wel leuk, maar even gauw iets halen is er niet bij. De farmers market, maar 6 km hier vandaan, wordt daarom ook door de lokalen druk bezocht.
Ondanks de ontwikkelingen van de laatste tijd voel ik me hier veilig, ik doe wel de auto op slot en let op, maar alles is altijd weer in orde als ik terug kom, mensen zijn vriendelijk, helpen elkaar, zo heb ik NZ ervaren.
Ik heb deze manier van leven leren waarderen. Het was niet makkelijk aan alles te wennen. Ik was een week in de stad en daar ging alles weer zoals ik het in het dagelijks leven ook gewend ben, wel een soort van herkenning. Maar nu ik weer rural kan ontspannen is het toch en dilemma ‘waar voel ik me beter thuis?’
mee te maken. Zo zie en beleef je ook de andere kant.
Wordt wel wennen straks. Hier kun je niet meer op blote voeten
naar de super en de markt. Au, au en wat denk je van al
die hondenpoep en kauwgom op de straten.
Geniet nog maar.
Genet nog maar even.
Welkom terug, stedeling, maar volg Wieneke's suggestie vooral!
Tot snel, liefs van Hennie
Wens je alvast een voorspoedige terugreis, ben Graag broer en gastheer geweest en heb er zelf veel van genoten!
na al die jaren en dit