Oriëntatie in dit land
14 januari 2019 - Coroglen, Nieuw-Zeeland
Op een morgen verzette Oege de campingtafel zo dat hij straks lekker in de zon zou kunnen zitten. Even later stond de tafel helemaal in de schaduw. Momentje dat je even niet door hebt dat de zon over het noorden gaat. Als ik fiets heb ik moeite te bedenken welke richting ik op rijd, ik ben blijkbaar heel erg georiënteerd op de zon, tja en die zon... Hij komt op in het oosten en gaat onder in het westen, niets bijzonderders, maar hij draait over links, om 12 uur staat hij in het noorden. Het effect is dat ik noorden als het oosten zie maar vervolgens ook het oosten en westen door elkaar haal. Confusing. Huizen staan op de zon georiënteerd oftewel op het noorden.
En dan de maan, de wassende maan groeit van li naar rechts en de afnemende maan van re naar li. Overdag staat hij onderste boven.
In het begin ben ik echt mijn oriëntatie kwijt geweest, mijn broer helpt me, oefent met me en ik probeer het te onthouden, maar zonder nadenken rijd ik een andere kant op als ik naar het zuiden wil.
Als we ergens heen rijden weet ik echt niet welke windrichting we gaan. Gisteren ben ik naar de rivier geweest, die stroomt naar de zee, naar het noorden en ook toen was ik verbaasd over de stroomrichting. Ik dacht dat hij de andere kant op zou stromen. Het helpt als ik het landschap uit mijn hoofd leer, maf hoor.
Auto rijden aan de linker kant gaat wel, het stuur zit rechts en de versnellingspook links, mijn moeilijkste arm, maar dat lukt wel. Als ik de richtingaanwijzer aanzet gaan ineens de ruitenwissers aan. Met fietsen en vooral wandelen aan de linker kant moet ik veel meer nadenken.
Ik heb ook moeite met te bedenken wat jullie nu in Nederland doen, 12 uur lopen jullie achter. Dan moet ik terugdenken. En een mens kan eigenlijk niet achteruit denken. Het helpt me misschien mij hersenen actief te houden, stel ik de Alzheimer uit. Ik heb vandaag al gehad, ga naar bed en bij jullie moet de dag nog beginnen. Met Oud en Nieuw was het hier 24 uur, nieuwjaar, wij keken naar het vuurwerk in de Bay of Islands en in Nederland was iedereen nog aan het oliebollen bakken.
Zo ook deze periode, ik zie foto’s van sneeuwpoppen langskomen en ik zit met de zon recht boven mijn hoofd met 25-30 graden. De kerstsfeer was moeilijk te vatten, ja een beetje als het donker was, met een kerstboom en kerstmuziek.
In tegenstelling tot in Nederland heb ik hier totaal geen moeite met links en rechts, omdat ik linkshandig ben... ik weet het niet?
Natuurlijk went alles en op dit moment is het niet zo’n probleem meer.
Op dit moment regent en waait het wat, niet echt iets wat je zal missen. Ik kijk uit naar kou, zon en ijs.
Gister de verjaardag van Ben gevierd, alle kinderen en kleinkinderen waren er, 19 in totaal en weer 1 onderweg. Het lukt niet zo gemakkelijk om ze allemaal bij elkaar te krijgen, Ben was dan ook heel happy.
Over ruim 3 weekjes gaan wij ook de zon opzoeken eerst in Egypte en daarna in Italie. Wij vervelen ons niet.
Veel plezier nog.
Ria
En dan kan jij je normaal goed oriënteren .
Ik realiseer me nu dat ik daar nog nooit over gedacht heb. Ja dat tijdsverschil maar de rest nee.
Je hebt het goed naar je zin. Je komt toch nog wel terug?
Groetjes nel
Graag tot een volgend berichtje, alle goeds! Hennie
Nooit zo gerealiseerd! Destijds in Nepal - ook al een stukje die kant uit - nooit hinder van gehad. Maar ja, dat is toch nog niet 'down under'. Ik begrijp dat dat lastig is, zou ik geloof ik ook hebben, maar het levert wel een mooi verhaal op!!! Hoop niet dat daarmee je hele wereld op zijn kop staat...
Liefs, Tineke