Fietsroutes

Fietsen in NZ wordt steeds populairder. Er zijn 22 Trails uitgezet die voornamelijk over oude mijn-spoorwegen en handelsroutes lopen. De meeste gebruikte ondergrond is unsealed, dus gravel. We fietsen over swingbridges boven een ravijn, langs rivieren en meren, dan weer vlak, dan weer steil omhoog of naar beneden. Heel veel vergezichten en plaatsen waar je met de auto niet kunt komen. Er zijn smalle stukken bij en ook lekker relaxte grote wegen. Een echte uitdaging, niet altijd zo makkelijk als de folder zegt. Ik heb een app waar de routes op staan, volledige info, de gps-routekaart, dus als je hem download kun je precies volgen waar je bent. Info over wat je tegenkomt zowel toeristisch als voor de inwendige mens en waar connectors zijn als je de route wilt verkorten. De routes zijn voor meerdere dagen aaneen, maar met onze fiets kunnen wij het dubbele doen per dag. En het beginpunt is meestal anders dan het eindpunt, daarvoor zijn er shuttle-bussen. Het is een hele industrie wat aan die routes vast zit.

Onze fietsen hebben off-Road banden, hebben goed grip op deze wegen. De elektrische motor helpt uitstekend bij steile heuvels, we hoeven niet meer te lopen. Ik ga met een vaartje van 10-11 km/u de heuvel op waar ik vroeger moest lopen. Het is wel leren om economisch te rijden, want met een lege accu kom je niet ver meer. De accu heeft 5 standen. Over het algemeen rijd ik op 1, dan heb ik constant een vaartje van 23-25. Als ik terugschakel naar een lagere versnelling geeft de motor mij een duwtje mee van ongeveer 50 meter, zoals het steuntje in mijn rug van mijn vader vroeger en mijn partner. Dat is een prettig gevoel. Ook gebeurt dat als ik weer opschakel. Daarom hoef ik bij kleine heuvels geen extra energie te gebruiken. Pas als het steiler wordt zet ik de batterij hoger. Bij een heuvel met haarspeldbochten, zo scherp dat je maar net je evenwicht  houdt, komt het heel nauw met hoeveel hulp je inschakelt, je kunt uit de bocht vliegen. Gravel Road naar beneden vind ik nog steeds spannend, je ligt zo maar onderuit en dat is een pijnlijke zaak op deze wegen. Maar ik krijg steeds meer vertrouwen in de fiets, waar ik met mijn stadsfiets onderuit denk te gaan, vangen deze banden prima op. Ik zou wel een camera op mijn helm willen hebben om te filmen hoe het gaat. Ik kan een haarspeldbocht fotograferen, maar het is niet de belevenis.

Mijn broer wil wel elke dag fietsen, af en toe net een jonge hond, voor hem is het helemaal nieuw. Maar ik wil toch ook wel de highlights van het land zien, dus we doen een compromis, de vakantie wordt er langer van.